Η Άνοιξη στο Αγρόκτημα: Νέες Αρχές, Ελπίδες και Προκλήσεις στον Κήπο και τον Οπωρώνα μας
Η άνοιξη έχει κάνει δυναμικά την εμφάνισή της και νιώθω μεγάλη χαρά που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας όλα όσα συμβαίνουν στο αγρόκτημα και τον κήπο μας αυτή την περίοδο. Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να ζεσταίνουν τη γη και τον αέρα να μυρίζει φρεσκάδα, η ενέργεια στο σπίτι μας είναι ανανεωμένη και γεμάτη υποσχέσεις.
Όλα τα δέντρα μας έχουν ανθίσει τόσο όμορφα φέτος! Η ιδιοκτησία μας βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο σπίτι των πεθερικών μου και μοιράζονται τον ίδιο δρόμο, οπότε οδηγώ δίπλα σε αυτόν τον παραμελημένο οπωρώνα εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. Επιθυμούσαμε να τον αγοράσουμε και συζητούσαμε με τον ιδιοκτήτη για τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια. Όσο δεν μας ανήκε ακόμα, όταν βρισκόμασταν στην περιοχή, ανοίγαμε το νερό και ποτίζαμε τα δέντρα μια στο τόσο, αλλά ποτέ δεν είχα πάει πραγματικά εκεί και δεν είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στο τι αναπτυσσόταν. Το περασμένο φθινόπωρο ήταν η πρώτη περίοδος καρποφορίας που είχαμε την ιδιοκτησία, και υπήρχαν τόνοι μήλων, οπότε ήξερα ότι είχαμε μηλιές. Ωστόσο, αυτή η άνοιξη μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε επίσης μια αχλαδιά, μια ροδακινιά, μια κερασιά και δύο δαμασκηνιές! Όλα χρειάζονται ένα βαρύ κλάδεμα, κάτι που δεν καταφέραμε να κάνουμε ακόμα, αλλά παρόλα αυτά άνθισαν υπέροχα.
Λατρεύω το γεγονός ότι τα δέντρα έχουν μια τόσο ξεχωριστή ταυτότητα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα άνθη της ροδακινιάς είναι τόσο χαρακτηριστικά ροδακινί και ακόμα και το ξύλο της έχει αποχρώσεις του ροδάκινου. Είναι πραγματικά μαγικό να βλέπεις τη φύση να εκφράζεται με τέτοια συνέπεια και ομορφιά.
Αυτή είναι μια αχλαδιά ποικιλίας “Moonglow” σε πλήρη άνθιση. Η θέα της γεμίζει την ψυχή με αισιοδοξία και προσμονή για τους καρπούς που θα ακολουθήσουν, αν όλα πάνε καλά. Το φως του ήλιου διαπερνά τα πέταλα, δημιουργώντας ένα ονειρικό σκηνικό που σε κάνει να ξεχνάς τις έγνοιες της καθημερινότητας.
Το αρνητικό μέρος της ζωής στην ψηλή έρημο είναι ότι ο καιρός ζεσταίνει πολύ γρήγορα, όλα τα άνθη βγαίνουν, και μετά ξαφνικά έχουμε ένα κρύο κύμα τη νύχτα και ο παγετός παγώνει τα άνθη. Αυτό συνέβη ήδη στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, προκαλώντας μια μικρή απογοήτευση. Οι μηλιές δεν έχουν ανθίσει όλες ακόμα, οπότε ακόμα κρατάμε τις ελπίδες μας για αυτές, αλλά δεν περιμένουμε πολλά από τις άλλες ποικιλίες φρούτων. Έχουμε αρκετά νεκρά δέντρα στον οπωρώνα και νομίζω ότι θα τα αντικαταστήσουμε με κάποιες πιο ανθεκτικές, όψιμες ποικιλίες ροδακινιών και αχλαδιών (έχω ψάξει για δέντρα που αναπτύσσονται καλά στον Καναδά, χα!) οπότε θα δούμε αν αυτή η επιλογή θα μας φέρει ροδάκινα περισσότερο από κάθε 5 ή 6 χρόνια.
Πρέπει να πάρω έναν διαφορετικό, ευρύτερο φακό την επόμενη φορά, αλλά εδώ είναι μια εικόνα από ένα μέρος του οπωρώνα. Αυτό βρίσκεται στην κορυφή της ιδιοκτησίας, μετά θα είναι η μπροστινή μας αυλή/κήπος, ένας (ελπίζουμε) κυκλικός δρόμος, το σπίτι μας, και μετά τα χωράφια με μηδική θα είναι η “πίσω αυλή” μας, που καταλήγει στο ρέμα στο κάτω μέρος της ιδιοκτησίας. Ο οπωρώνας θα είναι κάτι όμορφο να τον αγναντεύουμε όταν καθόμαστε στη βεράντα στο μέλλον, προσφέροντας ηρεμία και μια αίσθηση σύνδεσης με τη φύση.
Περάσαμε μια ολόκληρη μέρα την περασμένη εβδομάδα καθαρίζοντας ανεπιθύμητες φτελιές, ιτιές και θάμνους φασκόμηλου που είχαν αναπτυχθεί πολύ τα τελευταία 15 χρόνια. Ήταν ωραίο να νιώθουμε ότι δουλεύουμε πάνω σε κάτι παραγωγικό. Ο Θωμάς σύνδεσε ένα μεταλλικό καλώδιο/σχοινί γύρω από τη βάση των φυτών και μετά εγώ οδηγούσα τον εκσκαφέα για να τα βγάλω από τις ρίζες τους. Ήταν η πρώτη μου φορά που οδηγούσα εκσκαφέα και ήταν αρκετά διασκεδαστικό. Ακόμα και το μωρό το απόλαυσε, καθισμένος με ασφάλεια δίπλα μου, παρακολουθώντας την περιπέτεια.
Οργώσαμε και καλλιεργήσαμε επίσης ένα καινούργιο σημείο για κήπο. Δεν είναι τόσο μεγάλο όσο το περσινό, αλλά δεν σκοπεύω να συμμετάσχω στην αγορά αγροτών φέτος (αφού περιμένω το μωρό #5, ΑΛΛΟ ΑΓΟΡΙ! στα τέλη Ιουλίου). Το μόνο που πραγματικά χρειάζεται να φυτέψω είναι φασολάκια για κονσερβοποίηση. Δεν έκανα καθόλου κονσερβοποίηση πέρυσι και έχουμε σχεδόν ξεμείνει. Είμαι εντάξει με τις ντομάτες και η πεθερά μου πάντα καλλιεργεί περισσότερο καλαμπόκι από όσο μπορεί να φάει, οπότε ο κήπος είναι κυρίως για φαγητό και απόλαυση φέτος. Εδώ είναι μερικά από αυτά που έχω προγραμματίσει, με ελπίδα για μια πλούσια συγκομιδή.
Είχα τόσο μεγάλο πρόβλημα με τα ζιζάνια πέρυσι, που φέτος δοκιμάζω κάποια νέα πράγματα, όπως να στρώνω χαρτόνι και μετά παλιό σανό από πάνω. Πρέπει να κρατάω τον σανό υγρό, όμως, διαφορετικά ο αέρας (που είναι πολύ δυνατός εδώ) σηκώνει το χαρτόνι και κάνει χαμό από την σκληρή μου δουλειά. Είναι λίγο ταλαιπωρία να ποτίζω τις σειρές κάθε μέρα, αλλά νομίζω ότι μόλις αρχίσει να αποσυντίθεται λίγο, θα λειτουργήσει καλύτερα. Ο χρόνος θα δείξει. Και ανυπομονώ να ζήσω εδώ για σκοπούς κηπουρικής. Δεν είναι βολικό να κάνεις κηπουρική εκεί που δεν ζεις. Νιώθω ότι πάω και δουλεύω, αλλά ποτέ δεν μπορώ απλά να βγω έξω και να το απολαύσω ή να το δω από το παράθυρό μου. Είμαι πραγματικά ανυπόμονη να ζήσω εκεί που βρίσκεται ο κήπος μου, για να τον χαίρομαι κάθε στιγμή.
Νομίζω ότι θα δοκιμάσω επίσης μια σειρά μόνο με παλιό σανό, κάποιες χωρίς τίποτα, και αν βρω έναν θρυμματιστή, μια σειρά με μικρό ξύλινο κομπόστ. Ο γείτονάς μας είναι επίσης κατασκευαστής φερέτρων/ντουλαπιών, οπότε ίσως δοκιμάσω και μια σειρά με λεπτή πριονίδι. Ο στόχος είναι να διατηρήσουμε τα ζιζάνια υπό έλεγχο χρησιμοποιώντας υλικά που μπορούν να οργωθούν και να κομποστοποιηθούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, εμπλουτίζοντας το έδαφος. Θα σας ενημερώσω πώς λειτουργεί. Ο σανός και το χαρτόνι μου δόθηκαν όλα, οπότε δεν χάνω τίποτα εκτός από χρόνο, αν δεν μου αρέσει το αποτέλεσμα. Είναι μια πειραματική προσέγγιση που ελπίζω να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα για μια βιώσιμη καλλιέργεια.
Μέχρι στιγμής φύτεψα 100 κόκκινα κρεμμυδάκια, 100 λευκά κρεμμυδάκια, μια ολόκληρη σειρά από μπιζέλια και μια σειρά από καρότα, παντζάρια, σπανάκι και σέσκουλα. Φύτεψα πριν από μία εβδομάδα ακριβώς και τίποτα δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, αν και κοιτάζω με ανυπομονησία καθημερινά! Εδώ κάνουμε άρδευση, οπότε στέλνω νερό σε αυτές τις μικρές τάφρους και οι σπόροι φυτεύονται περίπου στα μισά των τοιχωμάτων της “αύλακας”. Το νερό απορροφάται στο χώμα γύρω από την αύλακα και τα φυτά σας ποτίζονται. Μου αρέσει η άρδευση επειδή δεν βασιζόμαστε τόσο πολύ σε όσα θα μας προσφέρει ο ουρανός (υποθέτουμε ότι θα είναι σχεδόν τίποτα). Στην Ιντιάνα θυμάμαι μερικά χρόνια που υπήρχαν συνθήκες ξηρασίας όταν ήμουν παιδί και οι κήποι απλά δεν ήταν οργανωμένοι εκεί για άρδευση, οπότε πολλές φορές αποτύγχαναν. Εδώ έχουμε χαμηλή παροχή νερού άρδευσης από το ρέμα και πρέπει να εξοικονομούμε πραγματικά, αλλά γενικά έχω πάντα πρόσβαση σε νερό, πράγμα που είναι ευλογία.
Έφτιαξα επίσης ένα μικρό αυτοσχέδιο “πολυετές” υπερυψωμένο παρτέρι στην άκρη της ιδιοκτησίας. Μετακίνησα μερικά από τα πολυετή βότανα και το ραβέντι μου σε αυτό από το “Shanty” και παρήγγειλα ένα σωρό φυτά φράουλας από την Indiana Berry Company για να τα φυτέψω. Δεν θα είναι η μόνιμη κατοικία για αυτά τα πράγματα, αλλά θα είναι ωραία και ασφαλή εκεί για τα επόμενα χρόνια καθώς συνεχίζουμε να εγκαθιστούμαστε και τελικά να χτίσουμε το σπίτι μας. Είναι μια προσωρινή λύση που προσφέρει ασφάλεια και φροντίδα στα αγαπημένα μας φυτά, μέχρι να ολοκληρωθεί το όραμα του μόνιμου κήπου μας.
Το μόνο που λείπει είναι οι κότες μου και ελπίζω να τις μεταφέρω την επόμενη φορά που ο Θωμάς θα έχει ρεπό. Αποφάσισα να επωάσω μια δεύτερη παρτίδα αυγών και απογοητεύτηκα τόσο πολύ όταν τα εξέτασα την 10η μέρα. Φαινόταν σαν να μην αναπτυσσόταν τίποτα. Τα άφησα απλά στον επωαστήρα. Χθες (18η μέρα περίπου) αποφάσισα να τα πετάξω ενώ καθάριζα, αλλά σκέφτηκα μήπως αν άνοιγα ένα θα ήξερα πραγματικά ότι δεν αναπτύσσονταν. Έτσι βγήκα έξω και έσπασα ένα αυγό, και ήταν γεμάτο ζωή! Διέπραξα ακούσια ένα είδος “κοτοκτονίας”. Σοκαρίστηκα τόσο πολύ που λαχάνιασα και μετά ένιωσα απαίσια. Σκότωσα κατά λάθος ένα αναπτυσσόμενο κοτόπουλο, αλλά τώρα ξέρω ότι ίσως, μόνο ίσως, τα άλλα αυγά λειτουργούν. Αν είναι έτσι, θα πρέπει να έχω κοτοπουλάκια αυτό το Σάββατο! Προφανώς δεν έχω ιδέα τι να ψάξω όταν εξετάζω τα αυγά, οπότε αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μου δείξει από κοντά κάποιος που γνωρίζει καλά.
Έχω τόση ανυπομονησία και άγχος σχετικά με το χτίσιμο ενός σπιτιού, πότε θα συμβεί, και ότι ίσως να μην συμβεί ποτέ. Ο Θωμάς εξακολουθεί να εργάζεται τουλάχιστον 50 ώρες την εβδομάδα στο κατάστημα υλικών, συν ότι εργάζεται μια δεύτερη δουλειά 20 ωρών την εβδομάδα ως μηχανικός για να πληρώνει τους λογαριασμούς μας. Αυτό αφήνει ελάχιστο έως καθόλου χρόνο για να γίνουν άλλα πράγματα. Εργάζεται πλήρες ωράριο με την επιπλέον δουλειά του ως μηχανικός παράλληλα εδώ και ΠΕΝΤΕ χρόνια αυτό το μήνα, και είμαστε και οι δύο τόσο κουρασμένοι. Είναι εξαντλημένος και η γυναίκα του έχει κουραστεί να ζει σε παραμελημένα σπίτια περιμένοντας το δικό της. Το κατάστημα είναι ανοιχτό εδώ και περίπου 8 μήνες, αλλά ακόμα έχει μια λίστα με πράγματα που θα ήθελε να κάνει πριν νιώσει ότι μπορεί να μειώσει τις ώρες του. Ετοιμάζομαι να γεννήσω το 5ο μωρό μας και οι ορμόνες μου δεν με κάνουν έναν πολύ χαρούμενο ή ευγενικό άνθρωπο κάποιες μέρες. Έτσι, το τωρινό μου όνειρο είναι να γίνω πλούσια από το blogging και να μπορέσω να πληρώσω μόνη μου το σπίτι. ΧΑ! Μπορώ όμως να ονειρεύομαι, έτσι δεν είναι; Αυτή η πρόκληση της στέγασης είναι μια τεράστια πηγή άγχους, αλλά η ελπίδα για το δικό μας σπίτι παραμένει ζωντανή, ακόμα και μέσα από τα πιο κουραστικά και απαιτητικά στάδια της ζωής μας.
Σε άλλα νέα, δεν ξέρουμε πώς να θερμάνουμε και να ψύξουμε το σπίτι μας. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τι κάνετε εσείς και τι σας λειτουργεί. Εδώ είναι το πρόβλημα: δεν υπάρχει φυσικό αέριο διαθέσιμο εδώ και το προπάνιο είναι πολύ ακριβό. Η ηλεκτρική ενέργεια είναι σχετικά χαμηλή τιμή, αλλά δεν είναι κάτι στο οποίο θέλω απαραίτητα να εξαρτώμαι 100% και οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ χρησιμοποιούν ξύλα, αν και δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτό μόνη μου για τα επόμενα 60 χρόνια. Εξετάσαμε τις γεωθερμικές αντλίες θερμότητας που ακούγονται πραγματικά ενδιαφέρουσες, αλλά το κόστος εγκατάστασης είναι τρελά υψηλό. Πρέπει να υπάρχει μια καλή επιλογή, αλλά ακόμα δεν την έχουμε βρει. Κάθε συμβουλή και εμπειρία από εσάς θα ήταν πραγματικά πολύτιμη στην αναζήτησή μας για την ιδανική λύση θέρμανσης και ψύξης που να είναι οικονομική, βιώσιμη και πρακτική για την οικογένειά μας.
Ευχαριστώ που με αφήσατε να μοιραστώ μαζί σας όλες τις διασκεδαστικές μας στιγμές, τις προκλήσεις και τα όνειρά μας! Η σύνδεση με εσάς με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνη σε αυτήν την υπέροχη, αλλά και απαιτητική, αγροτική περιπέτεια.